ای که امید حرم دل تویی

 نزد من همه‌ی اسماء خداوند، بزرگ و محترم‌اند، زیرا همه‌شان کارکرد خود را در هستی دارند. اما خانه‌ام “بسم الله الرحمن الرحیم” است. از آنجا آمده و به آنجا می‌روم. دیگران هر اسمی را که میخواهند انتخاب کنند، آزادند.

برخی نزد “قهّار” اند، برخی نزد “متکبّر"، برخی نزد “شدید العذاب"، برخی نزد “مُضلّ"، برخی نزد “شدید العقاب"، برخی نزد “جبّار"، برخی نزد “مکّار"،  … و این از نوع زندگی‌شان نمایان است. عملکردشان در دنیا نشان می‌دهد که به کدام سو می‌روند و از آنِ که هستند. مبارک خودشان.. 

 من با جان و دل، روح‌های آزاده را به “بسم الله الرحمن الرحیم” فرا می‌خوانم. به بزرگ عالَم عشق و رحمت و بخشندگی.