ای که امید حرم دل تویی

​دلم می خواد برگردم به اون روزهایی که

پاییز بود

پنجشنبه بود

از مدرسه برمی گشتم

 مادرجون اومده بود خونه مون

اول از همه کفش هاشو

 قایم می کردم که نره

بعد هم بساط تکلیف نوشتن رو 

پهن می کردم کنارش

میوه پوست می گرفت برام 

و کلّي قربون صدقه ي

 دستخط خرچنگ قورباغه‌م مي رفت…

آخرشب هم مثلا کفش هاشو پیدا نمی کرد 

و خوابیدنی مهمون ما بود…

و منی که پادشاه عالم بودم و تا صبح 

در آغوش امنش آروم می گرفتم…
﮼آه‌که‌چقدر‌عمرِ‌دلخوشی‌خواب‌ها‌کم‌است‌…

#دلخوشی

#تلنگر

#زندگی